سكوت شبانه

مثل آن چایی که می چسبد به سرما بیشتربا همه گرمیم، با دل های تنها بیشتردرد را با جان پذیراییم و با غم ها خوشیمقالی کرمان که باشی می خوری پا بیشتربم که بودم فقر بود و عشق اما روزگارزخم غربت بر دلم آورد این جا بیشترهر شب عمرم به یادت اشک می ریزم ولیبعد حافظ خوانی شب های یلدا بیشتررفته ای ، اما گذشت عمر تاثیری نداشتمن که دلتنگ توام امروز، فردا بیشترزندگی تلخ است از وقتی که رفتی تلخ تربغض جانکاه است هنگام تماشا بیشترهیچ کس از عشق سوغاتی به جز دوری ندیدهر قدر یعقوب تنها شد زلیخا بیشتربر بخار پنجره یک شب نوشتی :"عاشقم"خون شدانگشتم بر آجر حک کنم : ما بیشتر...حامد عسکری سكوت شبانه...ادامه مطلب

گر بيدل و بي‌دستم وز عشق تو پابستمبس بند که بشکستم ، آهسته که سرمستمدر مجلس حيراني ، جاني است مرا جانيزان شد که تو مي داني ، آهسته که سرمستمپيش آي دمي جانم ، زين بيش مرنجانماي دلبر خندانم ، آهسته که سرمستمساقي مي جانان بگذر ز گران جاناندزديده ز رهبانان ، آهسته که سرمستمرندي و چو من فاشي ، بر ملت قلاشيدر پرده چرا باشي ؟ آهسته که سرمستماي مي بترم از تو من باده ترم از توپرجوش ترم از تو ، آهسته که سرمستماز باده جوشانم وز خرقه فروشانماز يار چه پوشانم ؟ آهسته که سرمستمتا از خود ببريدم من عشق تو بگزيدمخود را چو فنا ديدم ، آهسته که سرمستمهر چند به تلبيسم در صورت قسيسمنور دل ادريسم ، آهسته که سرمستمدر مذهب بي‌کيشان بيگانگي خويشانبا دست بر ايشان آهسته که سرمستماي صاحب صد دستان بي‌گاه شد از مستاناحداث و گرو بستان آهسته که سرمستم سكوت شبانه...ادامه مطلب

مست آمدم اي پير كه مستانه بميرممستـــانه در این گـــوشـــه ی میـــخانه بمیـرمدرویشــــــــم و بگــــذار قلـنـــــدر منـشــــانهکاکل همه افشان به ســـر شــانه بمیــــرممیخانه به دور ســـــــر من چــــرخد و اینـــمپیـــمــان که به چــرخیــــــدن پیمانه بمیــرممن بلبــــل عشـــاق به دامی نشـــــوم رامدر دام تو هــــم بی طــمــــع دانه بمیـــــــرمشمعی و طواف حرمی بود که می خواستپروانـه بــزایــم مــن و پــروانـه بمیــــــــــــــرممــن در یتیــمـــــم صدفـــم سیــنه دریاستبگذار یتـیـــمانه و دردانــه بمیــــــــــــــــــــرمبیـگانـه شــمـــردند مـــرا در وطن خـــویــشتا بی وطن و از هـمـــه بیــــگانه بمیــــــــرمکو نی زن میــخــانه بـگــــو جــان به لب آورتا با تـــب و لب بــــــر لب جــانــانه بمیـــــرمآن ســـلســــله ی زلـف که زنار دلـــــم بــــــوددر گردنـــــم آویز که دیــــــوانه بمیــــــــــــــرمایـن دیـر مغـان ته چــک ایران قدیـــــم استاینجاست که من بی چک و بی چانه بمیرمدر زنــدگی افســـانه شـــدم در هـــمه آفاقبگذار که در مرگ هــــم افســــانه بمیــــــرمدر گوشـــه ی کاشـــانه بســـی سوختـــم اماآن شمع نبودم كه به كاشانه بميرمسرباز جهادم من و از جبهه ی احرارانصاف کجا رفته که در خانه بمیرم                                  محمدحسین بهجت تبریزی(شهریار) سكوت شبانه...ادامه مطلب

حرفهـاے زیادے بلـد نیستـم . . .
من تنهـا چشمـان تــو را دیـدم و گوشـه اے از لبخندتـ
کـ حرفهایـم را دزدیـد !!
از عشــق چیـزے نمـے دانـم
امـا دوستتــ دارم . . .
کودکانـه تـر از آنچـه فکـر کنـے !!

سكوت شبانه...

هر کجا هستم باشم

آسمان مال من است

پنجره ، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است

چه اهمیت دارد

گاه اگر می رویند

قارچ های غربت ؟

                                        (سهراب سپهری)

سكوت شبانه...

تکیه کردم بر وفای او غلط کردم غلطباختم جان در هوای او غلط کردم غلط عمر کردم صرف او فعلی عبث کردم عبثساختم جان را فدای او غلط کردم غلطچون ملک ساخته خود را بر پر و بال دروغهمه دیوند که بود ابلیس مهترشانهمه دیوند که ابلیس بود مهترشانهمه قلبند و سیه چون بزنی بر سر سنگهین چرا غره شدستی تو به سیم و زرشانشیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشانبرکش آن تیغ چو پولاد و بزن بر سرشانآنقدر که جمشید در او جمشید جام گرفتآهو بچه کرد و روبه آرام گرفتبهرام که گور می گرفتی همه عمر دیدی که چگونه گور بهرام گرفتعشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنرعجبا هیچ نیرزید که بی سیم و زرمسیزده را ه سكوت شبانه...ادامه مطلب

صبح شوري ابعاد عيد ذايقه را سايه كرد . عكس من افتاد در مساحت تقويم‌: در خم آن كودكانه هاي مورب‌، روي سرازيري فراغت يك عيد داد زدم‌: '/ به ، چه هوايي '! در ريه هايم وضوح بال تمام پرنده هاي جهان بود. آن روز آب ، چه تر بود! باد به شكل لجاجت متواري بود. من همه مشق هاي هندسي ام را روي زمين چيده بودم‌. آن روز چند مثلث در آب غرق شدند. من گيج شدم‌، جست زدم روي كوه نقشه جغرافي‌: «آي ، هليكوپتر نجات!» حيف: طرح دهان در عبور باد به هم ريخت‌. اي وزش شور ، اي شديدترين شكل‌! سايه ليوان آب را تا عطش اين صداقت متلاشي راهنمايي كن‌.                            سكوت شبانه...ادامه مطلب

آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز مثل آن روز نخست، گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد یا زمینی را که، دلش از سردی شبهای خزان نه شکست و نه گرفت   بلکه از عاطفه لبریز  شد و نفسی از سر امید کشید و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید، زیر پاهامان ریختتا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست  ماه من غصه چرا؟؟ تو مرا داری و من هر شب و روز، آرزویم همه خوشبختی توست ماه من، دل به غم دادن و از یاس سخنها گفتن  کار آنهایی نیست که خدا را دارند ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی، مثل باران بارید یا دل شیشه ای ات از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست با نگاهت به خدا چتر شادی وا ک سكوت شبانه...ادامه مطلب

شب سردیست و من افسرده راه دوریست و پایی خسته تیرگی هست و چراغی مرده میکنم تنها از جان به عبور دودمانت ز من آوردی سایه ای سر دیوار گذشت غمی افزود مرا بر غمها فکر تاریکی و این ویرانی بی خبر آمد تا با دل من قصه ها ساز کند پنهانی نیست رنگی که بگوید با من اندکی صبر سحر نزدیک هست هر دمی بانک بر آرم از دل وای این شب چقدر تاریک هست آه این شب چقدر تاریک هست وای این شب چقدر تاریک هست اندکی صبر سحر نزدیک هست سكوت شبانه...ادامه مطلب

اولدوز ساياراق گوزله ميشم هر گئجه ياری گج گلمده دير يار،يئنه اولموش گئجه، ياری گوزلر آسيلی،يوخ نه قارالتی،نه ده بير سس باتميش قولاغيم،گور نه دوشورمکده دی داری بير قوش آييغام سويليه رک،گاهدان اييلده ر گاهدان اونودا يئل دئيه لای لای هوش آپاردی ياتميش هامی،بير آللاه اوياقدير،داها بير من مندن آشاغی کيمسه يوخ،اوندان دا يوخاری قوخوم بودی يار گلمه يه،بيردن ياريلا صبح باغريم ياريلا،صبحوم آچيلما،سنی تاری! دان اولدوزی ايسته ر چيخا،گوز يالواری چيخما او چيخماسادا اولدوزومون يوخدی چيخار گلمز تانیرام بختیمی&ایندی آغارار صبح قاش بیله آغاردیقجا داها باش سكوت شبانه...ادامه مطلب